- unicus
- ūnĭcus, a, um, adj. [id.], one and no more, only, sole, single (class.).I.Lit., of number:B.
tuus unicus gnatus,
Plaut. As. 1, 1, 1:gnatus,
id. Poen. prol. 68; Ter. Heaut. 1, 1, 79; 3, 2, 29:gnata,
id. And. 3, 3. 8;1, 1, 73: filius,
Plaut. Poen. prol. 65; id. Cas. 2, 3, 45; Ter. Heaut. 1, 1, 41; Cic. Rosc. Am. 14, 41:quid me patrem par facere'st, quoi ille'st unicus?
Plaut. Capt. 1, 2, 38 (44):filia,
Ter. Phorm. 4, 3, 41; Cic. Verr. 2, 1, 41, § 104; Verg. Cir. 334; Just. 1, 4, 2:consul,
Liv. 7, 25, 11:maritus,
Hor. C. 3, 14, 5:vestis,
Plaut. Stich. 2, 2, 26:anser erat,
Ov. M. 8, 684:orbis,
id. ib. 13, 853:ancillula,
App. M. 1, p. 112, 6.—Strengthened by unus:qui me unum atque unicum amicum habuit,
Cat. 73, 6:idque unum et prae omnibus unicum effice,
App. M. 4, p. 156, 32.—By solus:quamlubet esto Unica res quaedam nativo corpore sola,
Lucr. 2, 542:unica solaque res,
id. 2, 1078.—In partic., of abstract subjects:II.spes unica imperii populi Romani, L. Quinctius,
Liv. 3, 26, 8:unicum doloris levamentum studia,
Plin. Ep. 8, 19, 1:satis tutum praesidium, quod unicum est,
Cels. 7, 33:unicum afflictae mihi solamen hoc est,
Sen. Troad. 703; id. Phoen. 89.—Trop., of nature, character, or quality, alone of its kind, singular, uncommon, unparalleled, unique (cf.: egregius, eminens): homo unica est natura ac singularia, Turp. ap. Non. 491, 3:B.quis tam... ingenio unico? Afran. ap. Fest. s. v. sagaces, p. 321 Müll.: eximius imperator, unicus dux,
Liv. 7, 12, 13; so,imperator,
id. 6, 6, 17:vir unicus in omni fortunā,
id. 7, 1, 9:juvenis,
id. 8, 32, 13:dictator,
id. 22, 14, 9:spectator caeli siderumque (Archimedes),
id. 24, 34, 2:ultor Romanae ignominiae,
id. 9, 15, 10:puer,
Ov. M. 3, 454:volucris,
id. ib. 8, 239; cf. id. ib. 12, 531:liberalitas,
Cic. Quint. 12, 41:fides,
Liv. 33, 21, 4:spes,
Quint. 6, praef. §2: mors,
Luc. 4. 509:concordia,
Liv. 3, 33, 8:exemplum,
id. 1, 21, 21:nam tu poëta es prorsus ad eam rem unicus,
singularly fit, Plaut. As. 4, 1, 3:tibi ille unicu'st, mihi etiam unico magis unicus,
more than an orly one, more than a darling, Plaut. Capt. 1, 2, 47; id. Bacch. 3, 3, 3.—Esp., in a bad sense, singularly bad, detestable (rare):unica malitia atque nequitia,
Auct. Her. 3, 6, 11:scelus,
Vell. 2, 7, 2: luxuria, Fest. s. v. Sardanapalus, p. 322 Müll.—Hence, adv.: ūnĭcē, alone, solely, singularly, especially, in an extraordinary degree:aliquem unice diligere,
Cic. Or. 1, 1:eximie et unice delectare,
Gell. 11, 13, 4:eo ornamento P.Vergilius unice est usus,
Quint. 8, 3, 24:cujus amator unice Vergilius fuit,
id. 9, 3, 14:quid Tiridaten terreat, unice Securus,
i. e. utterly regardless, Hor. C. 1, 26, 5:mammarum vitiis aizoum unice medetur,
Plin. 26, 15, 92, § 163.—In Plaut. with unus:me unice unum ex omnibus te atque illam amare aiebas mihi,
Plaut. As. 1, 3, 56:immo unice unum plurimi pendit,
id. Bacch. 2, 2, 29; id. Stich. 1, 1, 12; id. Truc. 1, 2, 91.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.